یادداشت 28

فردا امتحان میان ترم دارم و الان میخوام بخونم ولی به شدت خسته ام هم روحی و هم جسمی

چند جلسه ای میشه که باشگاه هم نرفتم 

این مدت با سین مدام در حال بحث و دعوا بودیم. کوچکترین صحبت منجر به دادو فریاد و فحش میشه , همه همسایه ها فهمیدن دعوا داریم. اونقدر هم فحش و کلمات بد به کار میبره که خودم از خودم شرمنده میشم.همسایه ها که میفهمن دیکه آب میشم. روم نمیشه با هیچ کدومشون برخورد کنم.

 

خب به تبعش میزنه بیرون و من واقعا دست تنهام بدجور

پارسا مدام باید بغل باشه چون دوست داره اطراف رو نگاه کنه و دستهام درد گرفته از بغل کردنش

بهار آزاد که بریز و بپاش کنه و من بعد از بازی هاش و شبها با کوهی ریخت و پاش مواجهم.

خونه و آشپزی و.... هم بماند

امشب کلی گریه کردم

 

اینقدر همه چی داغونه که نمیشه چیزی رو درست کرد. سین اصلا نیست همش بیرونه و نمیاد خونه فقط برا خواب میاد و به بچه ها هم نگاه نمیکنه.

دست تنها دارم میگدرونم این روزای سخت و غمگین رو

سین همیشه تو روزای سخت , تو زمان هایی که واقعا بهش نیاز داشتم تو شرایطی که اشکم در میومد ,همیشه تنهام گذاشته.

هیچ وقت تکیه گاه و حامی خوبی نبود. روزای سختی که بهار رو به تنهایی بزرگ میکردم , روزای سخت بیمارستان , روزای بعد از زایمان و هر روزی که مشکلی بود تنهایی این بار رو میکشیدم.

و همین که اون روز سخت میگذشت و اوضاع آروم میبود سین هم میومد با چهره ی خوشحال

 

آآآه ........