یادداشت ۲۵

صبح ها بیدار میشم ،سفره میندازم ، چای درست میکنم 

بهار رو روونه مدرسه میکنم. با اذیت های پارسا و اینکه بیشتر زمانم رو بهش اختصاص میدم کنار میام.

باشگاه میرم ، گن ساعت شنی رو می‌بندم. کرم صورتمو میزنم.

به آشپزی و خونه میرسم و گاهی هم سری به کتابهای این ترم دانشگاه میزنم.

ولی

خیلی رو به راه نیستم ، مثل یه آدمیم که داره غرق میشه و همه تلاشش و می‌کنه و به همه چی چنگ میندازه بلکه نجات پیدا کنه.

مسئله بهار همه زندگیمونو تسخیر کرده ، مدام دنبال یه مشاور خوب ، یه درمان گر خوب میگردیم ببینیم نظرشون چیه.

امروز رفتم مدرسه و یه لیست از رفتارهای بهار رو نوشتن و من رو به فلان روانشناس ارجاع دادن.

سین موضوع بهار رو به مادرش و خونواده خواهرش گفته ، که مثلا از دامادشون که معلمه کمک بگیره.

و من خیلی ناراحت شدم ، گفتم حق نداری مشکلات بچه رو تو فامیل داد بزنی ، بچه ی من نه به ترحم بقیه نیاز داره و نه مشاوره هاشون.

ما هر جایی لازم باشه ،پیش بهترین مشاوره ها میبریمش.

من دوست ندارم برچسبی رو بچم زده بشه که فردا فامیل با اون برچسب و خاطرات مدرسه ازش یاد کنن.

چون زود به دنیا اومد هنوز که هنوزه نقل مجلسشونه.

 

سین تو فامیلشون به آدم اخمو ، گیر دهنده به غذا و... معروفه ، به لطف مادرش.

مادرش به همه عیب سین رو میگفت و این برچسب ها هنوز روش مونده. و من خیلی جدی تذکر دادم که من مادرت نیستم که عیب بچمو فریاد بزنم و یه برچسب بزنم به پیشونیش. بچه من عزت نفس داره.

فردا قراره پیش یه مشاور دیگه ببریمش.

 

بیایین یکم با هم بخندیم ....🤣🤣

۱:بخاطر شیردهی و ریزش موی شدید موهامو کامل زدم ۸۰ سانت مو رو کامل بیخیال شدم، موهای نازنینم😑

باشگاه که میرم یه کلاه ،یا شال سرم میزارم. چون کامل کامل کچل شدم.

امروز یه خانومی بهم میگه شرمنده ام که ازتون سوال میپرسم ، برا بیماری که داری چیکار کردی؟

منم یه لحظه با خودم گفتم: خدایا پاهام مشکلی داره متوجه نیستم ، بدنم مشکلی داره ؟ دستام هم سالمه. چه مرضی دارم که خودم متوجه نیستم😅

گفتم : چه بیماری؟

گفت همین که شیمی درمانی میکنی و مجبوری کلاه بزاری🤣🤣

 

۲: سال قبل اربعین با جمیع خانواده همسر رفتیم کربلا.

مادر شوهر و پدر شوهر بخاطر دارد شدید ویلچر نشین بودن.

تو کوفه مادر شوهر زیارتشو طول داد و منم نشستم رو ویلچر ، بهار هم کنارم بود و سین هم گاهی ویلچر رو این طرف و اون طرف میبرد. این قدر خسته بودم که حال نداشتم بلند شم.

یه ساعتی طول کشید مادر شوهر اومد و من بلند شدم.

دیدم کلی آدم که اطرافمون بودن گاهی با غضب ،گاهی با خنده نگاهم کردن.

و یه خانوم اومد جلو گفت : یک ساعت نشستم اینجا دارم فقط دعات میکنم. میگم امام حسین به جوونیش رحم کن ، به بچش رحم کن ، شفا پیدا کنه🤣🤣

یه لحظه که از رو ویلچر بلند شدی گفتم ، یا امام حسین که این خانوم شفا پیدا کرد🤣🤣

حالا میبینم الکی نشسته بودی.

این جمعیت خانوادگی یه ساعت داریم برات دعا میکنیم 🤣🤣.