یادداشت ۳۹

بسم الله ...

 

اومدم یه خبر جدید و داغ خدمتتون عرض کنم.!

اونقدر اوضاع خونه و زندگی داغون بود که فقط مسرانه به طلاق فکر میکردم .و حتی قهر طولانی سین و برخوردهای بد هر دو نفرمون که پر از خشم بود زندگی رو تلخ تر و جایی برای صلح باقی نگذاشت.

دو ماهی به همین روال سخت و تلخ گذشت.

دیگه همسایه ها هم از موقعی که سین من رو بیرون کرد فهمیدن.

این وسط بچه ها هم ضربه های روحی و روانی زیادی دیدن و ادامه دادن اون ها رو واقعا داغون میکرد.

 

من جایی از این روزها و ماجراها واقعا بریده بودم، و فقط از خدا خواستم یه راهی جلو پام بزاره یا واقعا دیگه مرگ منو برسونه.

تو همین حال و هوا بودم که چشمم به حدیثی از امام زمان افتاد :

احوال شما بر ما پوشیده نیست.

نمیدونم چی شد که وقتی به خودم اومدم : دیدم من به امام زمان قول دادم ، دوباره زندگی رو شروع کنم. و اینبار فقط بخاطر رضایت خودش.

 

یادمه حالم سبک شده بود و انگار کسی کنارم این بار سنگین رو برداشته بود.

و برداشتن قدم اول خیلی سخت بود ولی باید این کار رو انجام میدادم.